Jij in jouw klein hoekje....

Velen van ons kennen wel dat liedje uit onze jeugd: "Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht, dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht. En Hij wenst dat ieder tot zijn ere schijn'. Jij in jouw klein hoekje en ik in't mijn." Via mijn moeder gaan Wessel en ik op 1e kerstdag spelen in PZC Dordrecht. Een verzorgingstehuis voor ouderen en psychisch kwetsbaren. (de zus van mijn moeder woont daar) Sinds we tot deze afspraak zijn gekomen met de geestelijk verzorger van dit tehuis, is het in ons hart gaan leven dat we dit eigenlijk wel vaker zouden willen doen. Muziek maken voor en zingen met mensen die zwak zijn, die oud zijn, die ziek zijn, die psychisch kwetsbaar zijn. Hoe mooi is het om voor hen bekende muziek te maken, een lichtje te brengen in hun hart. Ze te herinneren aan wat ze ooit aan liederen in hun jeugd hebben geleerd. Wat is een uurtje muziek maken op zo'n plek zou je denken? Voor ons misschien niet zo veel, voor die mensen kan het een hoogtepuntje van hun dag zijn. Het gaat juist om dat stukje 'jij in jouw klein hoekje en ik in't mijn'. Het hoeft niet groots en meeslepend, op grote podia enz. Een lichtje kun je zijn en kun je brengen juist in de kleine dingen. Juist in die gewone dingen in jouw leven, in de omgeving waar je woont. En eigenlijk nu ik erover nadenk in dat kleine hoekje juist iets groots. Door Zijn licht te reflecteren in je dagelijks leven, dat kan heel klein lijken. Maar is dat nou juist niet het grootste wat je kunt doen?